Araştırmacı - Yazar Sıddık Demir'den Bakan Mahir Ünal'a Kültürel Proje!

KÜLTÜR VE TURİZM BAKANINA

(Yöremize yönelik talebimiz)

İlimiz K.Maraş’ın öne çıkan kültürel değerlerinin başında Şair ve yazarları gelir.

Bu sanat adamlarının kendi aralarında tanışmışlıkları ve alanlarıyla ilgili bilgi alışverişleri yapacak alt yapı noksanlıkları ilimiz merkezi hariç büyük ilçelerde kendini göstermektedir. Bu alanda atılacak adımlarla büyük bir ihtiyacının giderilmesi sağlanabilir. İkinci husus şair ve yazarlarımızın eserlerinin envanterleri çıkarılarak, özellikle ilimizle ilgili çalışmaların başta olmak üzere tespitleri yapılarak kayda değer görünenlerinin bakanlık tarafından bastırılması lüzumu…

            İlimizin yetiştirdiği bu türde şahsiyetlerin ülkemiz gündemine taşınması için atılacak her türlü adımların desteklenmesi hususu…

            Tarihi ve dini değer taşıyan kıymetlerimiz hakkında yapılan çalışmalara ilaveten aktif olarak panel veya konferanslarla ulusal alana yansıyacak şekilde faaliyetlerin sürdürülmesi hususunu…

               Daha da lokalleştirecek olursak;

            _ Elbistan, Afşin ve Göksün ilçelerimize birer Kültür merkezleri binası öncelikli olarak yapılmalıdır. Abdürrahim Karakoç, Hayati Vasfi Taşyürek, Mükremin Halil Yinanç veya Derdiçok gibi isimler bu kültür merkezlerine verilmelidir.

            _ Şair ve Yazarlarımızın tespitleri yapılarak basılmasında fayda görülen eserlerinin bakanlık imkânlarıyla basılması sağlanmalıdır. Birden çok eseri olanların yöre kültürüyle ilgili olanlarının tamamı, değilse önem sırasına göre en az iki eserinin bu şekilde gündeme alınarak değerlendirilmesi ilkesel olarak adil olur.

_ İlimizin yetiştirmiş olduğu kültür adamlarının kendi bölgelerinde tanıtımının sağlanabilmesi için, İl Milli Eğitim Müdürlüğü kanalıyla bütün okullarda sosyal ve kültürel etkinlikler düzenlenmelidir. Bu çerçevede yarışmalar, paneller, imza günleri düzenlenerek okuma seferberliği yapılabilir.

_ Yerel yöneticilere nüfuz edilerek tespit edilen kültür adamlarının isimleri kamu kuruluşlarına bağlı (okullar) gibi binaların yanı sıra, cadde ve sokaklara verilmelidir.

_ Eshab-ı Kehf külliyatı ilimizin ikinci bölgesi için çok önemli bir inanç merkezidir. Her sene binlerce turist tarafından ziyaret edilmektedir. Hâlihazırda tanıtım için ne bir kitap, nede bir broşür olarak yazılı metin yoktur. Yerel yönetimlerin bu konuya eğilmedikleri bilinmektedir. Bu konuda yazılmış eserlerin sergilendiği reyonların acilen oluşturulmasıyla zarardan dönülmüş olunur. Hizmetin daha başarılı uygulanması için yerinde yönetim gibi bir istisnai kararla Eshab-ı Kehf külliyesine daha çok hizmet verilerek ilimizin reklamı yapılmış olur.

_ Eshab-ı Kehf’ le beraber diğer bazı kültür varlıklarımızı kapsayan bir “Vakıf” ın kurularak hizmetin yapılması hususu gündeme alınmalı. İşletmesinin de bu vakıf tarafından yapılması sağlanmalıdır.

 _Eshab- Kehf külliyesinin hemen yanı başına mütevazı bir konaklama tesisi yapılarak yatılı kalınmayı cazip hala getirerek kurulacak olan vâkıfa gelir sağlanmış olur.

            Yukarıda zikredilen zenginliklerimizin sekteye uğratmadan takibi için ilk adım;

            _ Bakanlık bünyesinde, Sayın Bakanımıza yakın olarak çalışmak için en az iki kişi müşavir veya danışman olarak hemen ataması yapılmalıdır. Bakanlık bünyesinde hâlihazırda ki danışmanlarla değil de bölge insanından oluşan kültür adamları istihdam edilmelidir.

_ Danışmanların İl Kültür Müdürlükleriyle beraber oluşturulacak komisyonlarla çalışmaları sağlanarak hizmetin akamete uğratılmadan yürütülmesi, işin sıhhati bakımında çok önemlidir.

_ Bakanlığımızın yatırımla ilgili birimlerini devreye koyarak yapılacak olan “Kültür Merkezleri” nin ödeneklerinin gündeme alınmasına paralel olarak varsa “Tip proje” yoksa uygun proje çiziminin takibi yapılmalıdır.

            Sayın Bakanımıza arz ederim.

                                                                    Sıddık DEMİR

                                                          Eğitimci-Yazar-Afşin-K.Maraş

                                                               Gms: 0542 696 14 22

Mekânı CENNET Olsun; M Kemal ATATÜRK & Hacı Galip Hasan KUŞÇUOĞLU

AFŞİNLİ DERDİÇOK (Araştırma:Sıddık Demir) Erdal Öztürk*

AFŞİNLİ DERDİÇOK

  (Araştırma:Sıddık Demir)  

                                                                                                           Erdal Öztürk*

             Halkın içinde yaşayan soylu, anlamlı dörtlükler vardır. Sahibi bilinmez, zamanla ya anonim olur ya da tanınmış bir başka halk şairine güzellikleri nedeniyle yakıştırılır. Oysa o dizeleri söyleyenler kanlarıyla canlarıyla içimizde, köyümüzde, yöremizde yaşamışlar dır.

Türkülerini, koşmalarını söylemişlerdir ve zaman tünelinde adları silinmiştir. Ancak söyledikleri bize ulaşmıştır. İşte, Afşinli Derdiçok mahlası ile söylemiş Türk aşık edebiyatının 1874-1937 yılları arasında yaşayan Ömer Lütfü Pişkin de bunlardan biri.

Onu, sabırlı bir araştırma ve titiz bir derleme sonucu gün ışığına çıkaran eğitimci-araştırmacı Sıddık Demir’i yürekten kutluyoruz. Derdiçok, bir yirminci yüzyıl Karaca oğlan’ı ve ondan geri kalır yanı yok. Şiirlerinin tamamı 8’li, 11’li ve 14’lü hece ölçüsüyle söylenmiş koşma ve semai tarzında. Prof. Dr. Şükrü Elçin’in tanımıyla “Şiir severlerin zevkle okuyacağı ve halk edebiyatı araştırıcılarının faydalanacağı bir eser.”

Arif Nihat Asya Hoca; “Derdiçok, zamanının  en büyük halk şairiydi. Değeri, Dertliler, Gevheriler, hatta Karacaoğlanlar’la mukayese edilebilecek kadar yüksektir. Bu hükmü mesuliyetini kabul ederek veriyorum” diyecek kadar şairi beğenmiştir.

Prof. Dr. Fuat Köprülü, “Aşık edebiyatımızın asrımızdaki son değerli mümessillerinden sayılabilir” demiş bir yazısında. Sıddık Demir; Şairin, uzun bir çalışma sonucu elde ettiği 368 adet şiirini kitaba koymuş. Ayrıca, Derdiçok’un hayatı, kişiliği ile kaynakça ve mahalli sözcükleri de eklemiş. Şiirleri okuyunca saf ve bu toprakta yaşayan canım Türkçe’nin ihtişamına bir daha tanık oluyor insan.

Modern ve serbest yazan her şaire ilham olabilecek söyleyiş güzelliği, insanı, doğayı her zerresine kadar kavramış derinlemesine bir gözlem ve Anadolu aşığının insanı saran ve şaşırtan derinlikler ve yoğunluklar gizlenmiş, sinmiş şiirlerine Derdiçok’un.

Yaşadığı zamanın ve mekanın tanığı ve tanıtıcısı olmuş. Bize; Sinemasız, televizyonsuz zamanlardan; rengiyle, kokusuyla, insanıyla, doğasıyla belgesel bir miras bırakmış, yaşadığı Anadolu’nun küçük bir köşesinde… *(İlkyaz Edebiyat dergisi-sayı:14-Mart 1993)
***

Afşin Kitaplığı; M. SELÂMİ ÇEKMEGİL // Sıddık DEMİR'in "DİRGEN ALİ" Kitabı

Afşin Kitaplığı; M. SELÂMİ ÇEKMEGİL // Sıddık DEMİR'in "DİRGEN ALİ" Kitabı

(yönetim tarafından yazıldı.)
Cumartesi, 01 Ağustos 2009 11:58

Hemşehrim olan öğretmen Sıddık DEMİR’in “Dirgen Ali” adlı kitabı Berikan Yayınları’ndan Şubat 2006’da çıktı. Kitabı heyecanla okudum. “Dirgen Ali”, Demir’in son kitabı. Demir’in daha öncede “Afşinli Derdiçok”, “Gündemden Kesitler”, “Ankara Gönül Erleri” kitapları çıkmış.

            “Dirgen Ali” tarihi roman türünde bir kitap denilebilir. Zira Dirgen Ali, Kahramanmaraş Afşin’in (eski adıyla Norşun) yeni adıyla Altunelma Kasabasında yaşamış ve ölmüş bir kişi. Dirgen Ali’nin yaşadığı dönem; Osmanlı’nın son yılları, 1. Dünya Savaşı, Kurtuluş Savaşı, Cumhuriyet’in ilanı ve 1960’lı yıllar. Demir romanında, o dönemlerden kesitler sunmakta.

            Dirgen Ali, Aşık Mahzun-i Şerif’in türkülerine konu olmuş, destanlaşmış bir kahramanlık öyküsüdür. Dirgen Ali, her zaman mazlumdan yana, garibandan yana yiğit bir kişidir. Ben Dirgen Ali’nin adını çok duymuştum ancak, detaylı bir bilgiye sahip değildim. Zira kahramanlar, menkıbeleşir, destanlaştırılır, başka-başka anlatılır. Dirgen Ali hakkında tek yazılı eser, Sıddık Hoca’nın kitabı olmuştur. Kendisini ayrıca kutlamak gerekir.

            “Dirgen Ali” kitabını değerlendirmeden önce; kitabın konusunu kısaca özetlemek gerekir;
ÖZETLE “DİRGEN ALİ” ROMANI  

            Kitabın “Giriş” bölümü İlbey ile Dirgen Ali’nin oğlu Ese arasındaki konuşmalardan oluşuyor. Ese’nin “memleketinden uzaklaşınca toprağın hatıralarını sana anlatacak birini hep aramalısın. Toprak, ancak üzerindeki hatıralar yaşanır ve bilinirse sıla olur, vatan olur. Yoksa yaşananlar bilinir ama yaşanmazsa toprak bir kuru çorak olur, ahraz olur… Tikenli Yaylası, Bostanbeli, Gökçebel, Güvek, Arpalık Afşin’e bağlı bazı köylülerin ömürlerini,n yarıdan fazlasının geçtiği, binbir türlü hatıralarının yaşandığı, nimetlerinin derildiği, sporların yapıldığı, tertemiz hava ve sularından istifade edildiği ve özgürlüklerin zirvede yaşandığı, vatan parçası… Binboğa dağları…., O dağ değil çok şey, çok şeyden öte herşey” sözleri oldukça dikkat çekici. Ese, bu sözleriyle vatanı anlatmakta, vatanın ne anlam taşıdığını özetlemektedir. Konuşmanın devamında Ese, “haksızlığa karşı başkaldırı kültürü bizde hep ‘devlet ebet müddet’ veya ‘Ulul emre itaat’ anlayışıyla baskı altına alınmıştır. Devlet adına yapılan kötü muamelelerden, haysiyet kırıcı davranışlardan çok çekmişiz, çok… Manevi önderler, hak arama kültürünü geliştirmemişler… her şeyin başı hak aramaktan ziyade sabır demişler. Kurulu düzen kendi aksaklıklarını görmek istemez… Dirgen Ali bu halının deseni” sözleriyle gerçeği ifade etmekte, tespitte bulunmaktadır.

            Kitabın bundan sonraki 10 bölümü özetle şöyle;

            Elbistan Karahüyük Köyünden Fakı, bekardır; Norşun köyüne yerleşir. Fakı, hocadır. Fakı ile köylü arasında ilişki oldukça iyidir. Köylü Fakı’yı köyden bir kızla evlendirirler. Bu evlilikten Durdu adlı çocukları dünyaya gelir. Bir müddet sonra, köyde Fakı’nın eşi hakkında “namusa yönelik” dedikodular başlar. Fakı, bir gün evde başka bir erkekle yakaladığı eşini öldürür, adamı da yaralar. Elbistan Kadısı tarafından yargılanan Fakı, beraat eder. Fakı Elbistan’da arkadaşı terzi Muhammed Hafız’a başından geçenleri anlatır ve evlenmek istediğini söyler. Muhammed Hafız’ın 3 bekar kızı vardır. Hafız, kızlarına Fakı’dan bahseder, evlenmek isteyip istemediklerine dair rızalarını sorar. Hafız’ın küçük kızı Eşe “her insanın başına iş gelir. Baba izin verirsen, namusuna düşkün olan bu adamla evlenmek isterim” der. Fakı, Hafız’ın küçük kızı Eşe ile evlenir ve  Norşun’a getirir. Eşe, köyün ebesidir, köydeki çocukların çoğunu o doğurtmuştur. Bu yüzden Eşe köyde sevilen bir kişidir. Bir müddet sonra, terzi hafız ölür. Fakı, Hafız’ın 2 bekar kızını ve oğullarını yanına alır, Norşun’a getirir. Fakı’nın bu evlilikten 4’ü erkek, 1’i kız olmak üzere 5 çocuğu dünyaya gelir; çocukların 5’i erkek, 1’i kızdır. Fakı’nın ilk evliliğinde başından geçen olay nedeniyle, hasımları Onu Hunu değirmeninde öldürür. Fakı öldüğünde Ali henüz 6 aylık bebektir. Fakı’nın katili Hatay-Payas Cezaevinde yatmaktadır. Fakı’nın eşi Eşe, para ile Onu cezaevinde öldürtür.

            Ali, zayıf bünyeli ama gözü kara bir gençtir. Arkadaşları Ona “Dirgen” derler. Dirgen Ali, 18-20 yaşına geldiğinde anası onu Hunu ağasının kızı Emine ile evlendirir. Bu evlikten Abbas ve Hayriye adlı çocukları dünyaya gelir. Bir yaz, Yağlıca’da Çağsak Köyü Ağası Hasan ile Dirgen Ali’nin ailesinin göçü karşılaşır. İki göç aynı anda pınarlara yönelince ortalık karışır. Ali’nin ağabeyi Halil sopa darbesi ile yıkılır. Bu esnada Dirgen Ali, Hasan Ağanın ahraz oğlunu öldürür. Ali, kaçarak Kerevin Köyüne Hamit Ağa’ya sığınır. Kerevin, dağlık, Sivas sınırında bir köydür. Hamit Ağanın, Hacce adında 17 yaşında bir gelini vardır. Hacce, Maravuz Köyünde Kalenderlerdendir. Hacce ağabeylerinin densizliği nedeniyle, kan karşılığı olarak Hamit Ağanın oğluyla evlendirilmiştir. 17 yaşındaki Hacce, Ali’ye vurulur, aşık olur. Hacce, Ali’nin de hoşuna gider ama Ali “nankörlük etme” diyerek nefsine hakim olmaya çalışır. Sivas müfrezesi, Kerevin’de Ali’yi yakalar. Ali yakalandığında  Hacce “Seni bekliyorum” der.

Ali, Sivas Paşası Reşit Akif Paşa’nın maiyetinde 2 yıl geçirir. İki yılın sonunda tahliye olur.

            Ali tahliye olur olmaz, Kerevin’e Hamit Ağa’ya misafir gelir. Gece, Hacce’yi alıp ovaya gelir. Hamit Ağaya 150 koyun ve 50 büyükbaş hayvan verilerek sulh sağlanır.

            Ali ile Hacce’nin evliliğinden İnce Fakı, Muhammed, Aslan, Hafız ve Ese dünyaya gelir.

            Ali’nin ünü çevrede epey yayılır. Ali’nin ününü duymayan kalmaz. Maraş’tan Hacıbebeklerin Reisleri Hüseyin ve Hasan, Kadıoğlu Ahmet Efendi Ali’nin dostlarıdır.  Ali’den habersiz bir iş yapılmaz olur. Bir gün, Hunu’dan Gök Omar’ın Hacı adlı yaşı geçkin birisi Ali’den habersiz evlenmeye kalkışır. Ali, buna çok kızar. Ali ile Hacı kavga eder, ikisi de yaralanır. Hacı şikayetçi olmaz ise de, Ali tutuklanır. Bölgedeki  faili meçhul olaylar da Ali’ye yüklenir. O zamanlar idare merkezi Hatay’dır. Hatay’dan Mürseloğlu Mustafa Paşa 50 kişilik müfreze göndererek Ali’yi Hatay’a getirtir. Ali, Hatay’da Paşa’nın çocuklarına at biniciliği ve atıcılık öğretir. Sonunda tahliye olan Ali Norşun’a döner.

            Çevrede Konya Medreselerinde okuyan Menzoğlu Ahnet’in ünü yaygındır. Ali’de, bacısı fatmanın oğlu Ali Haydar’ın Menzoğlu gibi medresede okumasını ister. Ali Haydar, Konya’ya gönderilir. Ali, İncirli Köyü’ndeki çiftliği ile ilgilenir, kavgadan uzak durur.O dönemde Binboğa Dağlarında eşkiyalar vardır. 5 jandarma katili Türkçayır’ı Köyü’nden Gıcanoğlu Hasan ile Çağsak Köyü’nden Rasko adlı eşkiyalara karşı Ali jandarma ile işbirliği yapar. Gıcanoğlu Hasan yakalanarak idam edilir. Rasko’yu da Ali öldürür.

            Bölgenin asayişinden sorumlu Fındıklı Köyünden Yüzbaşı Aslan Bey, Ali’ye “kimseyle uğraşma. Zeytin Ermenileri hazırlanıyor. Gücünü kendi dininden olan insanlara karşı kullanma” der.

            Dönem, Tanzimat dönemidir; Devlet-i Al-i Osman diyenlere karşı Devlet-i Ali Mithat diyenlerin kapıştığı dönemdir. Bir müddet sonra Zeytin, Fınız, Fındacık, Yenicekale Ermenileri ayaklanır. Çok kan ve gözyaşı akar. Ayaklanmayı Urfa’dan Albay Galip Bey, bastırır. Ermeniler, güneye sürülür. Dirgen Ali, Fındıklı ve Çardak üzerinden Zeytinli’ye ulaşır. 1.Dünya Savaşı yıllarında Yüzbaşı Aslan Halep’e tayin edilir. Ali’nin yeğeni Ali Haydar, konuşmalarında Atatürk’ü ve arkadaşlarını sert dille eleştirmektedir. Ali, dostlarını görmek için, Maravuz Köyünü ziyaret eder. Maravuz’da Demirci halil’in evinde, Haşim Ağa, kardeşi Fakı, Sarızlı Bakı Hoca, Menzoğlu Ahmet ile görüşür. Menzoğlu’nun konuşmalarından oldukça etkilenir.

               Menzoğlu şöyle konuşmaktadır;

               “İnsanların en büyüğü, en yüksek yerdeyken alçak gönüllü olanı, kudret sahibi iken bağışlayan ve güçlü olduğu vakit adil davranandır.”

               “Bülbüller ötmeye başladığında, kargalar susar.”

               “Bile ve bildiğini bilmeyen uykudadır, uyandırın.”

               “İnsanların çoğu kaybetmekten korkruğu için, sevmekten de korkuyor. Kendisini sevilmeye layık görmediği için, sevilmekten korkuyor. Sorumluluk gerektireceği için, düşünmekten korkuyor. Eleştirmekten korktuğu için, duygularını ifade etmekten korkuyor. Gençliğinin kıymetini bilmediği için,yaşlanmaktan korkuyor. Dünya’ya bir şey veremediği için, unutulmaktan korkuyor.”

               “İman sahibi az konuşur, çok iş yapar. Münafık ise çok konuşur, az iş yapar.”

               Menzioğlu’nun konuşmalarından etkilenen Ali olanları eşi Hacce’ye anlatır ve “geç kaldık. Millet bizi sürekli elinde kınından çıkmış kılıç varmış gibi görüyor” der.

               O günler karanlık günlerdir. Vatan toprakları bir-bir işgal edilir. Maraş’ı da İngilizler işgal eder. İşgale Ermeniler çok sevinir. Ermenilerin önde geleni ise Hırlakoğulları’ndan son Osmanlı Maraş Mebusu Hırlak Agop’tur. Ermeniler, İngilizler’den hoşnut olmazlar. Hırlak Agop liderliğinde, Anteb’e gidip, işgalci komutanlarla görüşürler ve Antep’teki Fransızlarla, Maraşta’ki İngilizler becayiş yapılır. Zira Fransız ordusu içinde Ermeniler vardır. Maraş’a Fransız Ordusu geldikten sonra, Ermeniler iyice şımarmaya başlarlar. Bir gün Uzunoluk Hamamı’ndan çıkan izarlı 2 Müslüman kadına, 2 Fransız askeri örtülerini çıkarmalarını söylerler. Kadınlar buna direnince, örtüleri parçalanır. Çakmakçı Sait müdahale ederse de, kurşunlanır. Olay yerine gelen Sütçü İmam Barabellum silahı ile 2 Fransız askerini vurur ve “Maraş bize mezar olmadan, düşmana gülzar olmaz” der. Sütçü İmam’ın bu davranışı karşısında halkın morali düzelir. Sütçü İmam’ı bulamayan Fransızlar yeğenini işkence ile öldürür. Bu gelişmeler üzerine Halepte bulunan, Aslan Bey Maraş’a gelir. Aslan Bey, Binbaşı olmuştur. Mustafa Kemal, Kılıç Ali’yi Maraş’a gönderir. Kılıç Ali Şeyh Ali Sezai ve ileri gelenlerle görüşür. Maraş Müdafaa-i Hukuku Milliye Cemiyeti kurulur. Cemiyetin Başkanlığına Binbaşı Aslan Bey getirilir.

               Cemiyet tarafından alınan kararlar üzerine; Elbistan Jandarma Bölük Komutanı Yüzbaşı Muhtar Bey ve Nakipzade Mehmet Ağa emrinde 300 kişi Maraş’ın batısına Cancık’a mevzilenir. 2. kol Elbistanlı Eczacı Ömer Lütfi (Köker) başkanlığında Maraş’ın kuzeyine mevzilenir. Dirgen yaşlandığı için, oğlu İnce Fakı ile 25 silahlı gönüllüyü gönderir. İnce Fakı komutasındaki grup, Eczacı Ömer Lütfi (Köker)’ye katılır.

               Fransız Generali, Hırlakoğlu Osep’in evinde kalmaktadır. Osep’in kızının isteği üzerine, kaleden Türk bayrağı indirilerek Fransız bayrağı asılır. Bu olay halkta infiale yol açar. Ulu Cami’ye, Cuma için gelen cemaata İmam, “Cuma namazının en önemli şartı hür olmaktır. Hür olmayan insanlar Cuma kılamazlar. Kalesinde düşman bayrağı dalgalanan bir beldede hürriyet yok, esaret vardır” der. 22 gün 22 gece göğüs göğse çarpışmalar sonucunda Maraş 12 Şubat 1920’de düşmandan kurtarılır. Boğazdaki aşiretlerin çocukları kadrolaşması ile tekke ve zaviyeler kapatılır. Bu arada Maraş’ın kurtuluşunda görev alan Şeyh Ali Sezai’nin tekkesi de kapatılmıştır.

               Bu arada Mustafa Kemal’e İzmir Suikasti girişiminde bulunulmuş, yakalananlar Dirgen Ali’nin yeğeni Ali Haydar’ın adından da söz etmişlerdir. Ali Haydar,  Halep’e kaçar. Menzioğlu Ahmet’ten etkilenen Ali, “çok geç, keşke daha önce tanısaydım Menzioğlu’nu, başka Dirgen Ali olurdum” demektedir.

               Aradan 10 yıl geçer. Ancak su uyur, düşman uymazmış. Bir gün Ali’nin oğlu Abbas yunak için suyla uğraşdığı esnada, hasımları yeğeni Hafızın oğlu’nu yaralarlar. Dirgenler, kısasa kısas kararı alırlar. Ertesi gün çıkan kavgada, karşı taraftan 3 kişi ölür. Diren dahil 9 kişi Elbistan’a oradan da Antep Cezaevine gönderilir. Cezaevinde ağalık düzeni vardır. Gelenlere zenginse kahve, fakirse çay ikram edilmekte haraç alınmaktadır. Koğuştakiler, 9 kişinin birden gelmesi ile ürkmüşlerdir. Koğuş ağası, “gelenler kementli mi, kendirli mi” diye sorar ve kahve ikram eder. Dirgen Ali, tepsiye 9 gümüş bırakır. Dirgen Ali, haraç işini kaldırır. Oğlu Abbas ile yeğenleri  İsmail ve Yemliha suçu üzerlerine alırlar. 16 ay sonra, Dirgen Ali dahil 6 kişi tahliye edilirken, Abbas, İsmail ve Yemliha mahkum olurlar. Dirgen Ali, koğuş ağasını “çocuklarına sahip çıkması” konusunda uyarır.

               Dirgen ve çocukları köye dönerler. Hacce kadın 6 kurban kestirir.

               Bu esnada, Ali Haydar Halep’ten Konya’ya dönmüştür.

               Aradan geçen zaman içinde, Yemliha Cezaevinde hastalanır ve ölür. Cesedi, Antep garipler mezarlığına gömülür. Yemliha’nın öldüğü köyde duyulur. Bu esnada Ali Haydar’da eşi ve çocuklarıyla beraber köye gelir. Yeğeni Yemliha’nın ölümüne içerleyen Ali Haydar, bundan Dirgen Ali’yi sorumlu tutmaktadır. Ali Haydar, köylüyü Dirgen Ali’ye karşı gizliden gizliye kışkırtmaya başlar. Bostanbeli’nde av’da iken, ovadan birisinin olup bitenleri Dirgen Ali’ye anlatmasına rağmen; Dirgen Ali yeğeni Ali Haydar’ın nankörlük yapmayacağına inanmaktadır.

               Köylü Bostanbeli üzerinde hak iddia etmektedir. Ertesi gün Köylü ile görüşmeye Bostanbeli’ne Dirgen Ali ile oğulları İnce Fakı ve Aslan giderler. Her birinde 50’şer mermi vardır. Ancak civarda pusu kurup mevzilenen 100-150 kişi vardır. Aniden 1 el silah sesi duyulur. Bu patlama üzerine, mevzilenenler Dirgen Ali ve oğullarına ateş açmaya başlarlar. Çıkan çatışmada, Dirgen Ali 16 kurşunla ölür. Karşı taraftan da 4 kişi ölür.

               Dirgen Ali, eşi Hacce’nin köyü Maravuz’a gömülür. İnce Fakı suçu üzerine alır, Aslan serbest kalır. İnce Fakı, nefs-i müdafaadan 3,5 yıl yatar. Cezaevinden çıkan İnce Fakı, Tikenli, Bostanbeli ve Yağlıca meralarını adil bir şekilde köylüye dağıtır. Babasının mirasını da, kardeşleri arasında pay eder. 24 sene sonra, Dirgen Ali’nin kemikleri Maravuz’dan getirtilerek Norşun’da tarlasının başına gömülür.

               “DİRGEN ALİ” ROMANI HAKKINDAKİ
           DEĞERLENDİRMELERİM

               “Dirgen Ali” hakkındaki bu özet bilgilerden sonra, romanın edebi değerlendirmesini yapabiliriz. “Dirgen Ali” edebiyat türleri içinde “tarihi roman” örneğidir. “Tarihi roman, başlıca kişileri ve olayları tarihten alınan roman, tarihsel roman” olarak tanımlanabilir.

               Sıddık Demir Hoca, tarihi bir kişilik hakkında araştırma yapmış ve emek harcayarak kitap haline getirmiştir. Başta da belirttiğimiz gibi, Dirgen Ali hakkında yazılan ilk kitaptır. Bu bir cesaret işidir. Hocayı bu yüzden, ayrıca kutlamak gerekir.

               Ancak roman hakkında tenkitlerimi de belirtmeden geçemeyeceğim:

               İlkin; Roman tek yanlı bilgilere dayanmaktadır. Dirgen Ali hakkındaki bilgi kaynağı oğlu Ese ve/veya yakın akrabalarıdır. Dirgen Ali’nin yakınlarında subjektif kanaatler ön plana geçeceği için, bilgilerin ne kadar sağlıklı olduğu tartışmalı olacaktır. Dirgen Ali hakkında, yakınlarının bilgi ve değerlendirmeleri yanında mahalli bilgi ve değerlendirmelerin de toplanması, bunların mukayesenin okuyucu ile paylaşılması daha isabetli olurdu.

               İkinci olarak; Dirgen Ali’nin yaşadığı dönem hakkında bilgiler verilirken, bu tarihi bilgilerin ne kadar sağlıklı olduğu da tartışmalı olacaktır. Zira masa başında yazılan “resmi tarih”in gerçeklerle ne kadar bağdaştığı zaten tartışmalıdır. Remi tarih mi, gerçek tarih mi?.. Türkiye’nin son 2 yüzyıllık tarihinde kuşkular var. Örneğin; Ermeni ayaklanmaları olurken, Afşin Kalesi civarında da Ermeniler yaşamaktaydı. Afşin Ermenileri, bu olaylara katılmadıkları halde, sürgüne tabi tutulmuştur. Romanda bu konuda hiçbir bilgiye yer verilmemesi önemli bir eksikliktir. Aynı şekilde Maraş’ın kurtuluşundan önce, Mustafa Kemal’in Kılıç Ali’yi Maraş’a gönderdiği ve ileri gelenlerle görüştüğünü ilk kez duyuyorum.

               Üçüncü olarak; Romanın geçtiği Afşin, Elbistan, Maraş hakkında yeterli bilgi verilmemesi, tabii ve coğrafi durumu, sosyolojik yapısı, kültürü hakkında yeterli bilgi verilmemesi de önemli bir eksikliktir. Zira roman da (tarihi roman da olsa) mekan ve zaman tasviri çok önemlidir.
               Son olarak; Romanın diline de itiraz ediyorum. Zira mahalli bir kişiden söz ediliyorsa, o muhitin dili ile ifade edilmesi, en azından mahalli dile (ve sözlüğe) yer verilmesi gerekirdi.     

               “Sizce ideal bir tarihî roman nasıl olmalı?” derseniz. Derim ki;
O dönemde yaşanmış atmosferi aynen aksettirmeli, olayları daha heyecanlı hale getirmek gayretiyle ortaya tipler çıkarılmamalı. Tarihî romanın tipi yazacağımız tarihî olayın içindedir. O olayı ancak o tip veya tipler yapabilir. Bunu bir örnekle açmak isterim. Mesela Fatih de Napoleon da tarihin önemli simalarındandır. İstanbul’un fethini Fatih’e değil de Napoleon’ a yaptırırsak, bizim o havayı aksettirmemiz mümkün değildir. Yirmi sekiz mayıs gecesi "mum donanması" denilen ateş ve ışık şenliğiyle geçti. İstanbul’u tamamen kuşatan Osmanlı’nın deniz ve kara ordusu kandiller, fenerler, meşaleler, ateşler yakarak Kostantiniye’yi ateş çemberine aldı. Askerin hep bir ağızdan getirdiği tekbir ve tehlil sedaları ufukları inletirken Bizanslıların morallerini yerle bir ediyordu. Napoleon tekbir ve tehlili bilmez. Bu olay istanbul’un fethinde çok önemliydi; zikredilmezse eksik kalır; Napoleon’un kumandasındaki ordu tekbir ve tehlil getirirse bu çok komik olur.

      M.Selami ÇEKMEGİL.

AFŞİN’Lİ DEĞİL ELBİSTAN’LI DERDİ ÇOK;,, A. İHSAN KUYUMCU

AFŞİN’Lİ DEĞİL ELBİSTAN’LI DERDİ ÇOK

A. İHSAN KUYUMCU

     Henüz yeni olan şeyler değiştirilmek istenildiğinde fazla dikkat çekmediği gibi, yapılan değişiklikler de hemen benimsenebiliyor. Oysa ki yüzyıllık var olan ve varlığı bilinen bir şeyin değiştirilmesi mümkün olamayacağı gibi benimsenmesi de söz konusu olamaz.

     Elbistanlı Derdiçok, Türk Halk Şiiri’nin en seçkin şairlerinden birisidir. Döneminin usta şairi olan Elbistanlı Derdiçok’u yarım yüzyıldan buyana ulusal Halk Hikayeleri, Halk Şairleri seri yayınlarında yayınlanan kitaplarından tanıdık. Çeşitli kültür araştırmalarında, edebiyat sayfalarında tanımaya başladı zaman zaman. Günümüze kadar Elbistanlı Derdiçok olarak bilinen bu büyük halk şairimiz ne hikmetse özel yayınlanan bir kitapta Afşinli olmuş. Yani kitabın kapağına Afşinli Derdiçok yazılmış.

     Bu kitabı açtığımızda, beşinci sayfasında  “sunuş”  yazısını görüyoruz. Prf. Dr. Şükrü Elçin tarafından yazılan sunuş yazısında sadece Derdiçok olarak ifade ediliyor. Bu da gösteriyor ki Derdiçok memleket sınırını aşmış ve Türk Halk Edebiyatı’na ulaşmış. Türkiye’nin Derdiçok’u olmuştur.

     Kitabın yedinci sayfasında  “Söz Başı”  başlığı altındaki yazısında kitabı hazırlayan Sıdık Demir;  “Eğitimci olmamız dolayısıyla eğitim ve öğretim ile ilgili bir okul dergisi çıkartalım dedik. Yeni Nefes adını koyduğumuz bir derginin ikinci sayısına hazırlanırken yeni orijinal fikirlerle beraber Afşin yöresinin yetiştirmiş olduğu Aşık Derdiçok’u da işleyelim diye düşündük” diye başlıyor. Ulusal seri yayınlarda kitapları yayınlanmış, edebiyat profesörleri tarafından edebiyat sayfalarına nakış nakış işlenmiş ulusal şairimizi yeni ve orijinal bir fikir olarak işlemeyi düşünen bir düşüncenin sağlıklı olabileceğine inanabilmek nasıl olur bilmiyorum.

      “Derdiçok’un hayatı ve edebi kişiliğine kısa bir bakış”  bölümünde;

     “Asıl adı Ömer Lütfü’dür. Derdiçok 1874 yılında Elbistan’ın Kızılcaoba mahallesinde dünyaya gelmiştir. Babası Elbistan’ın Balıkçıl köyünde yıllardır imamlık yapmış Hafız Mehmet Efendidir.

     Derdiçok, istemediği halde hayatını kazanmak için imamlık ta yaptı. Afşin ve Elbistan’ın Tanır, Balıkçıl, Akveren, Maraba ve İğde köylerinde çalıştı.

     Elbistan’da doğup Afşin’de yaşamış ve ölmüş ola şair için Afşinli’dir diyebiliriz

     Nitekim O’nun için Prof. Dr. Fuat Köprülü (1937 yılının ilk aylarında ölen Elbistanlı Derdiçok da bazen asıl halk zevkine yaklaşan şiirleriyle aşık edebiyatının asrımızdaki son değerli mümessillerinden sayılabilir.) derken Arif Nihat Asya Adana’da çıkardığı Görüşler dergisinin ilk sayısında daha da ileri giderek (Derdiçok, zamanının en büyük halk şairiydi. Değeri Dertlilerle, gevherilerle hatta Karacaoğlanlarla mukayese edilebilecek kadar yüksektir.) diye devam ediyor.

     Gerek Sıdık Demir’in kendi yazısında gerekse alıntılarında Derdiçok’un Afşinli olduğuna dair bir belirti hatta ima dahi yoktur.  Hatta kitabın içerisinde Prof. M.Fuat Köprülü’nün  “1937 yılının ilk aylarında ölen Elbistanlı Derdiçok…” diye başlayıp devam eden cümlesinin kitabın arka kapağına aynı şekilde yazıldığı ve ne yazık ki Elbistanlı Derdiçok ifadesi değiştirilerek Afşinli Derdiçok olarak yazılmıştır. Altından kalkılmayacak bir suç işlenmiştir. Bir kişinin yazısından kaynak gösterilmek üzere alıntı ya olduğu gibi alınır ya da alınmaz. Hele değiştirilmesi kesinlikle söz konusu olamaz.

     Hiçbir yazar, araştırmacı Derdiçok için Afşinli demez iken eğitimci Sıdık Demir nasıl der? Derdiçok’un sanatı, eserleri Elbistan, Afşin sınırlarını, il, bölge sınırlarını asmış, Türk Edebiyatı ile kucaklaşmışken bu büyüklüğü küçültmeye çalışmak yeni ve orjinal bir fikir mi acaba? Bence akıl karı değildir.

     “Elbistan’da doğmuş, Afşin’de yaşamış ve ölmüş bulunan şair için Afşinli’dir diyebiliriz” diyeceğina Afşinli dir diyebiliyor musunuz? Elbistan’da sadece doğduğunu ve tüm yaşamını Afşin’de sürdürdüğünü söyleyebiliyor musunuz?  Hem Afşin’de yaşayan diyorsunuz, hem Elbistan’da çalıştığı Balkçıl, Akveren, Maraba ve İğde köylerini sayıyorsunuz. Elbistan’dan askere gittiğini ifade ediyorsunuz.

     Bir insanın memleketi doğduğu yerdir. Nüfus cüzdanlarımızda memleketimiz hanesine ne zaman öldüğümüz yer yazılmaya başlarsa, işte o zaman sayın Sıdık Demir, Derdiçok için ölüm yerinden dolayı  Afşinli’dir desin, Afşinli Derdiçok diye yazsın.

     Derdiçok’un Elbistanlı olduğu kaçınılmaz bir gerçektir. Ayrıca Elbistanlı Derdiçok, Elbistan sınırını harmanlamış kendini Türk edebiyatına kabul ettirmiştir. O Derdiçok’tur. Karacaoğlan’ı, Derdiçok’u Gevheri’yi Türk edebiyatı tanıyor ve çok iyi biliyor. Bu usta şairlere şuralı buralı demek anlamsız olur. Çünkü nereli oldukları çok iyi biliniyor.

      Bu anlamsızlıkları eleştirirken, anlamsızlıkların yarattığı anlamsızlıkları da eleştirmek zorunda kalmak da bir başka acı benim için. Derdiçok’un bazı şiirlerini de diğer şairlerimizin şiirleri ile harmanlayıp ağıtlaştırmaya çalışan araştırmacılarımız hem bir Elbistan Ağıtları  oluşturmaya çalışıyorlar hem de hiç araştırmadan bu anlamsız kitabı kaynak göstererek Elbistanlı Derdiçok’u Afşinli Derdiçok olarak yazıyorlar. Ey güzel insanlar, ya araştırın ya da araştırdık demeyin. Yanlışlıkları kar topağı gibi büyütmekten kaçının.

     Benim tek endişem, bizlerin bu gün Elbistan ile ilgili yazacağımız her yazı, yapacağımız her araştırma ileriki yıllarda kaynak teşkil edeceği düşüncesinden kaynaklanmaktadır. Hiç birimizin de Elbistan ile ilgili saçma sapan bir şeyler yazmaya, çizmeye araştırma yaptım demeye hakkımız yoktur.

 ***      

Bu habere toplam 1 yorum yazılmıştır.

Raşit Metin [ 15 Eylül 2011 20:47 ]

Sayın köşe yazarını ilk önce eleştirel bir yazı yazdığı için bir Afşinli olarak kutluyorum.Fakat eleştirirken insanların ortaya koyduğu eserleri küçümseyerek bir eleştiri tarzı yakalamış olmanızı da şiddetle kınarım.Çünkü eğer Yazar Elbistanlı Derdiçok olarak kaleme alsaydı ve diyelim ki Afşinli olsaydı ben rahatsızlık duymaz aksine aynı yörenin insanı olduğumuz için gurur duyardım.Türk Halk Edebiyatında ne kadar tanındığıda malum.Sen ben bir de bu konuda ilmi çalışma yapan insanlar bilirler.Belki bu kitap sayesinde bir çok insanın tanıma fırsatı olmuştur.Madem çok zorunuza gidiyor siz işe el atsaydınız ve Elbistanlı Derdiçok deseydiniz kardeşim.Eleştiri güzeldir fakat bizim milletimiz sadece eleştiriyor.Şu da var ki Türk Tarihindeki özellikle Türk Dervişlerinin doğum yerleri farklı ölüm yerleri farklı ama biz ölüm yeri ile özdeşleştirmişiz.Mesela Mevlana nerde doğru?Nereli oldu.Konyalı oldu.Değil mi.Olaya buradan bakarsak Afşinli.Ama ben sizin gibi küçük ilçe milliyetçiliği yapmayacağım.Bizim yöremizin insanıdır.Yazınıza tekrardan teşekkür ederim.Fakat eleştirileriniz yersiz ve bahaneci.Ayrıştırmayı da siz yapıyorsunuz.Üslubunuzu değiştirmenizi tavsiye ederim.Saygılarıma...

12 Eylül´ün zihniyet kodları kitaplaştı; Bir Kitap ve Mülâkatlar (Sıddık DEMİR)

12 Eylül´ün zihniyet kodları kitaplaştı

(10-09-2011 12:06)

Çıra Yayınları´dan çıkan kitapta, Hüseyin Demir, Rıdvan Kaya, Tahir Hatipoğlu, Faik Tarımcıoğlu´nun da aralarında bulunduğu çok sayıda 12 Eylül mağduru ile mülakat yer alıyor ...

12 Eylül 1980´de Türkiye´nin bambaşka bir sabaha uyandığı belirtilen kitapta, bir gün önce patlayan silahları ve atılan sloganların yerini derin bir sessizliğin aldığı ifade ediliyor.

Değrimenci, kitabında, Türkiye´yi uzun yıllar ölü uykusuna yatıracak olan bu sessizliğin Mamak zindanı ve Diyarbakır Cezaevi´nde yapılan işkencelerde atıla çığlıkların bozduğunu ifade ediyor. Değirmenci, 12 Eylül´de Türkiye´nin baskınlar, aramalar, gözaltılar ve tutuklamalar derken Türkiye´nin adeta bir cadı kazanına çevrildiği belirtiliyor.

Kitabında Türkiye´de yıllardır herkesin cevabını aradığı, "Ne olmuştu da bir gün önce ülkede kan gövdeyi götürürken, bir gün sonra her şey süt liman hale gelmişti?" sorusunu yanıt arayan Değirmenci, aradığını bulmak için 12 Eylül´ü bizzat yaşayan kişilerle görüştü. 12 Eylül´ün bir proje olduğunu, en önemlisi bu projenin günümüze kadar uzanan izlerini sürdü. Kitabında, 12 Eylül darbesinin ardından ABD Başkanı Jimmy Carter´a telefon açan CIA Ankara Bürosu Şefi Paul Henze telefonda, "Bizim çocuklar başardı." dediği olaya da yer veren Aslan Değirmenci, "Paul Henze´in bahsettiği o çocuklar kimlerdi?" sorusunun da cevabını arıyor.

"IMF´nin dayattığı `24 Ocak kararlarının 12 Eylül darbesiyle nasıl bir ilişkisi vardı?, 12 Eylül ile amaçlanan neydi? Neden hayata geçirilmişti? AK Parti´nin iktidara gelişiyle yaşanan olayların 12 Eylül´e giden süreçle nasıl bir ilgisi var?" gibi pek çok sorunun cevabının da arayan kitapta, dün ile bugün arasındaki bağlantı şu cümlelerle kuruluyor: "Şiddet, terör, karşılıklı ajitasyonlar, grupların içine yerleştirilmiş ajanlar, Maraş, Çorum, Malatya, Elazığ, Sivas olayları ve ülkeyi derinden sarsan suikastlar. Hepsi aynı elin ürünüydü. Aynı Danıştay, Dörtyol gibi... Bugün dış politikada dik duruş, içeri de demokratikleşmeye yönelik politikalar sergilendiğinde taşeronların saldırganlaşması, eş zamanlı olarak birilerinin harekete geçerek kandan nemalanma çabası gibi...7`den 70´e herkesi yasa boğan saldırıların ardından bazı çevrelerin gelişmeleri değerlendirirken kara propaganda yaparak, hükumeti hedef almaları... Ve AK Partiyi kapatamadık, bölemedik, sarsamadık, alternatifini bulamadık, darbe yapamadık, kaos üretemedik bari terörden nemalanalım anlayışı ile ihanet içinde olanların sahneye koyduğu senaryolar gibi...28 Şubat post modern darbesi derken 27 Nisan bildirisi ve karanlık odalarda hazırlanan `Sarıkız´, `Ayışığı´, `Eldiven´ ve `Balyoz´ planları...Islak imzalı projeler, andıçlanan hayatlar ve kafese alınmak istenen bir ülke...12 Eylül´ü iyi anlamak için önce bugün yaşanan sıralı olayları hatırlamamız gerekiyor."

Kitabında sadece geçmişin o karanlık günlerine atıfta bulunmakla kalmayıp, geçmişi bugünle harmanlayarak, özellikle 2002 sonrasında yaşanan çarpıcı olayları analiz eden Değirmenci, George Santayana´nın, "Geçmişi hatırlayamayanlar; Onu bir kez daha yaşamak zorunda kalırlar!" aforizmasını da hatırlatıyor. Aslan Değirmenci, eserinde, herkesin merak ettiği asıl soruyu sormayı da ihmal etmiyor. "Türkiye, yeni bir 12 Eylül sabahına uyanır mı?"
DARBE MAĞDURLARI GENÇLERİ UYARIYOR

Kitapta yer alan isimlere ait önemli değerlendirmeler şöyle:

Eski Gençlik liderlerinden SODEP Genel Başkanı Hüseyin Ergün: "12 Eylül darbesi, Ergenekon tarafından örgütlenmiş ve uygulanmıştır. Ergenekon´un has bir ürünüdür."

12 Eylül mağduru eski Edirne Ülkü Ocağı Başkanı Sıddık Demir gençleri şöyle uyarıyor: "Karanlık emelleri olanlar tarafından kullanılmamak için bol bol okuyun. Ne kadar bilgi o kadar aydınlık ve özgürlük demektir. Bilge kişilerin kıymetini bilip onların rahle-i tedrisatında hep bir şeyler talep edin."

Özgür-Der Genel Başkanı ve Haksöz dergisi yazarı Rıdvan Kaya: "12 Eylül cuntası, Kemalist doktrin ve uygulamalara uygun olarak ülkede emir komuta hiyerarşisi içinde sıralanan, itaatkar, homojen, sessiz ve tepkisiz bir toplum yapısı oluşturmayı hedeflemiştir."

Demokratik Üniversite Platformu Başkanı Prof. Dr. Tahir Hatipoğlu: "12 Eylül bir Ergenekon operasyonudur. Daha öncesi de vardır. Ergenekon`un sivil kanadı da var. Operasyonlar yıllardır birlikte yapılıyor."

12 Eylül Askeri Savcısı Faik Tarımcıoğlu: "Askeri Vesayet sistemine pekiştirmek, bunu sivil vesayete çevirmek, ipleri hep elde tutmak için darbe yapıldı."

Araştırmacı Yazar Celal Sancar ise, Türkiye'yi 1980 darbesine götüren süreçte sahnelenen kanlı oyunların devlet içindeki güçler marifetiyle gerçekleştirildiğini belirtiyor.

12 Eylül döneminde sol sendikaların ve gençlik hareketlerinin içinde aktif görev alan ve darbenin ardından uzun yıllar cezaevinde yatan Yazar Müslüm Üzülmez: "Maraş, Çorum, Malatya, Sivas olayları `dengenin dengesizleştirilmesi` ve darbe ortamının oluşturulması için gerçekleştirilen operasyonların birer halkalarıdır. Kemalizm hem sağcılara, hem solculara, hem Müslümanlara iyi bir format atmıştır."

19. Dönem Kahramanmaraş Milletvekili Ökkeş Şendiler: "Bizler geçmişte sokakları, okulları ve ülkeyi paylaşamadık. Ancak darbecilerin hücrelerini paylaşmak zorunda kaldık."

Hak-İş Konfederasyonu Genel Başkanı Mahmut Arslan: "12 Eylül sıradan bir darbe değil, toplumun tüm kesimlerini özellikle de çalışan kesimlerin uzun mücadeleler sonucu elde ettikleri temel kazanımlarını yok eden bir süreçtir."

İnsan Hakları Aktivisti Mehmet Alkış: "Türkiye´de birçok kez yapılan müdahalelerin bu çerçevede oluşan amaçlara hizmet etmek için planlandığı kolayca iddia edilebilir/edilmektedir. Bu çerçevede Türkiye´nin küresel sisteme eklemlenmesi ve neoliberal politikaların uygulanmasına zemin hazırlamak amacıyla 12 Eylül 1980 Darbesi şartlarına itildiği bir sır olmaktan çıkmıştır."
Araştırmacı Yazar Nurettin Değirmenci: "Süleyman Demirel, 12 Eylül´ün gizli aktörü, Türkiye´deki yasa dışı olayların tertipleyicisidir."

Eski Mazlum-Der Genel Başkanı ve Demokratik Anayasa Hareketi üyesi Ayhan Bilgen: "12 Eylül`ün topluma en kötü armağanı 1982 anayasası olmuştur. Bugün hala bedelini ödemek zorunda kaldığımız birçok kriz, o dönemin düzenlemelerinden beslenmiştir."

MHP’yi, Perinçek ve BDP çizgisine çektiler, ASLAN DEĞİRMENCİ-VAKİT

MHP’yi, Perinçek ve BDP...

12 Eylül mağduru eski Edirne Ülkü Ocağı Başkanı Sıddık Demir, Vakit’e konuştu. Demir, “MHP’yi Perinçek ve BDP çizgisine çektiler” dedi.

MHP’yi, Perinçek ve BDP çizgisine çektiler

12 Eylül mağduru eski Edirne Ülkü Ocağı Başkanı Sıddık Demir, Vakit’e konuştu. Demir, “MHP’yi Perinçek ve BDP çizgisine çektiler” dedi.

ASLAN DEĞİRMENCİ’nin haberi

12 Eylül tarihinde yapılacak anayasa değişikliğinde oyunun rengini ‘evet’ olarak açıklayan Demir, “Yıllardır millet, ayağındaki prangalar ile yürüyor. Anayasa değişikliği ile bu prangalar çözülecek” dedi.

“DOĞRUNUN YANINDAYIZ”

“Bu prangalar 12 Eylül’den bu yana ayağımızda” diyen Demir, “Bunu çözmek AK Parti’ye nasip oldu. Elini vicdanına koyan herkesin, ideolojiyi bir kenara bırakıp atılan adıma şapka çıkarması lazım... Bizim hedefimizi, bizim ülkümüzü bir başka sivil organizasyon gerçekleştiriyor diye karşı çıkmak dava adamlığına yakışmaz. Dava adamı olmak doğrunun yanında yer almayı gerektirir. Tamam, bunu ülkücüler yapmalıydı. MHP bu işin sorumluluğunu üzerine almalıydı. Ama olmadı. Olmadı diye referandumda ‘hayır’ oyu kullanacak değiliz. Biz kimsenin esiri değiliz” diye konuştu.

“MHP STATÜKONUN YANINDA”

Ülkücülerin, millet iradesinin ipotek altına alınmaması için yıllarca direndiklerini ve bedel ödediklerini vurgulayan Demir, “Şimdi hesap sorma zamanı” dedi. “Gerçek ülkücülere bunun dışındaki bir düşünce de yakışmaz” diyen Demir, “Dün biz statükoya karşıydık. Ancak dün değişmesi için mücadele verdiğimiz sistemi bugün MHP koruyor. Daha açık konuşacak olursam MHP artık statükonun yanında... Anayasa değişikliği hayati bir meseledir. Millet darbecilerin yazdığı anayasa ile yönetilmek istemiyor. İstemiyor çünkü anayasa darbecileri korurken bireyi hiçe sayıyor. O zaman bu anayasaya dokunmak ve elden geldiği kadar değiştirmek lazım... Bunun önüne engel çıkartmak, büyüyen Türkiye’nin önüne set çekmektir. Artık herkes siyasi, ideolojik gözlüklerini çıkartarak geçmişe bakmalıdır. Geçmişte bugün ‘Evet’ demek için yeterli sebep vardır. Ancak özellikle ülkücülerin ‘Hayır’ demesi için bir neden yoktur” dedi.

“MHP; CHP, YARSAV VE PERİNÇEK ÇİZGİSİNE GETİRİLDİ”

12 Eylül darbesinin ardından sahneye konulan senaryolar ile MHP’nin çizgisinden saptırıldığını belirten Demir, sözlerini şu şekilde sürdürdü: “Parti içerisinde yüzde yüz bir değişim ve dönüşüm oldu. 12 Eylül sonrası iç ve dış statükonun vermiş olduğu mücadele ile istediklerini de elde ettiler. O projenin amacı ulusalcı bir MHP meydana getirmekti ve bunu başardılar. Başardılar çünkü projeye karşı çıkan kim varsa şu anda MHP içinde siyaset yapamıyor. Hepsi tasfiye edildi. Dindar bir milliyetçilik derdinde olanların önü kesilirken, parti maalesef CHP hatta YARSAV ve Doğu Perinçek çizgisine getirilmiştir. Bu bir ihanettir. Yapılan politikalar ile de BDP’nin değirmenine su taşır hale geldiler.”

“12 EYLÜL’DE EMPERYALİZMİN OYUNA GELDİK”

“İdeolojik duruşlar bizi mahvetti” diyen Demir, “12 Eylül’de biz değişik kamptaki gençler olarak emperyalizmin oyununa gelmişiz. Biz bizden olmayanları komünist, vatan haini veya kokmaz-bulaşmaz sürüler olarak görme alışkanlığı edindirilmişiz de, bizden başkalarının vatanperver olamayacaklarına olan fikirlere inandırılmışız. Bu anlamdaki anlayışı bir başka şekilde günümüzde sürdürenler halen mevcuttur. Ülkenin gerçek sahipleri nezdinde bizlerin fasa fiso olduğunu o günden itibaren öğrenmiş oldum. Empati kültürü ve hoşgörü yerleşik hayata inatla geçirilmezse bizler değilse de gelecek kuşaklar daha çok kavgalı gürültülü olacaktır. Cuntanın emrindeki askerin düşman karargâhına saldırır gibi sağa sola ateş ederek yaptığı müdahaleleri unutmuş değiliz. Bir daha o günlere gitmek istemiyoruz. Millet demokratikleşme, şeffaflaşma ve özgürleşme istiyor. Bu istek milletin en tabii hakkıdır ve siyasetçiler bunun için mücadele vermelidir. Bunun dışında verilen bir mücadele demokratik değildir” şeklinde konuştu.

VAKİT-